Ganz wichtig füre Verchehr u füre Tourismus isch o d Tatsach gsy, dass ds Ämmitau e guete Ruef het gha aus Ort, wo me guet u viu chönn ässe. Me het o vom «Frässbedli-Tourismus» gredt. Wytumenang isch me i ds Ämmitau cho, für dert guet z ässe. Wo du afe einisch Poschtgutsche bequemer u hüfiger sy gfahre, het me o uf das gluegt. So sy Orte wie dr Chemmeribode u Eggiwiu besser verbunde worde mit de Zäntre, aus Ortschafte, wo nüt Settigs z biete hei gha. Drzue isch o die rycheri Chundschaft vo Burtlef u Bärn i ds Ämmitau cho, für wieder einisch sövu ychezschufle, das me het müesse dr oberscht Hosechnopf uftue. Dr Gotthäuf mit sire Frässorgie i dr «Schwarze Spinne» het zu däm Ruef vom Ämmitau o si Bytrag gleischtet. Um 1900 hani gueti Ungerlage über dr Elsässer i dr Ämmematt. Das Riighus i dr Nechi vor Bahnstation isch bekannt gsy für rychhautegi Menü u e erschtklassige Service. Dr Suhn vom Wirt isch aber de e fuhle Hung gsy u die ganzi Sach isch schnäu z Änd gsy. Drfür isch de im Eggiwiu dr Löie die erschti Adrässe worde. Dr Grund isch dr Alexander Zesiger-Stettler gsy, wos verstange het, d Chundschaft uf Eggiwiu z bringe. Wo är i de 1930er-Jahr het ufghört, isch sogar i dr NZZ vo Züri gstange, dass es itze ke Sinn me machi i ds Ämmitau z fahre! Das isch aber drfür im Eggiwiu dr Aafang vom Ruef vom «Bäre» worde. Dr Bärewirt, Ruedi Stettler, der Suhn vor legendäre «Bäremueter» (die vom «Ueli dr Chnächt»-Fium), hets verstange, e bsungerbari Sorte Tourischte z begeischtere, nämlich z Militär. Me seit, är heig we Soudate syge im Eggiwiu gsy, vor auem die Höchere bsungers günschtig u bsungersch guet bedient im Bäre. Uf einsch syge de aube die höche Militär uf d Idee cho, im Eggiwiu o grad d Manöver dürezfüehre. No hüt sy e ganzi Reihe vo Wappeschybe im Bäre z bewundere. Tatsächlech ds Militär het bim Ruef vom Ämmitau aus gaschtfründlechi Region scho e Roue gspiut. So sy gäng Truppe vo userhaub im Ämmitau yquartiert worde, u die sy de o gärn Privat i ds Ämmitau cho. Wo du die erschte Outo sy uftoucht, isch der Privattourismus wichtig worde. Outo, so ab 1920, fingt me o uf Poschtcharte. Weni aube muess wüsse, was das für ne Charre isch, hani e Kolleg, wo das weiss! Vo däm hani nämlech ke Ahnig.