«Immenägerte» isch bereits im Urbar vo 1547 z finge.
Simon isch o hieumenang eine vo de beliebtischte Vornäme gsy. U är isch scho lang in Gebruch, was bi de hebräische u griechische Wurzle vo däm Name nid verwungeret.
Was aber e chly verwungeret, isch dr Umstang, dass es fasch kener Ortsbezeichnige git, wo uf dä Personename zrügg gö.
Im Durheim-Verzeichnis vo 1838 fingt me «Simenhof» u dä syg i dr Chiuchgmein Louperswiu. Gfunge hani dä Hof aber nid. Die Bezeichnig cha me aber scho so düte, dass das Heimet am Sime, auso amene Simon, het ghört.
Ähnlech tönt «Simmelwäldli». Das Wäudli fingt me ir Gmein Flüehli ir Region «Steibödili». Das het aber mitem Vorname Simon nüt z tüe. Dr Ursprung vo dere Bezeichnig chunnt vomene Adjektiv, wo me hüt nume no i Ortsnäme fingt: «simbel». Das Wort stammt vom authochdütsche «sin(e)wëlb» u das meint «rund», «kreisförmig» oder ömu «oval». So isch das Wäudli wäge sire Form zu dere Bezeichnig cho.
Spannend isch wyter o dr Ortsname «Immenärgerte», wo mängisch o «Simmenägerte» gschribe wird. Das Heimet, wo hüt ir Gmein Bowiu ligt, isch bereits im Urbar vo dr Herrschaft Signou mit de drei Gricht Signou, Röthebach u Bigle usem Jahr 1547 ufgfüehrt: «an ein matten heist Immen ægerden». Speter, im topographische Atlas vo 1886 isch de «Simmenegerten» z läse.
Dr zwöit Teu «-ägerten» cham mit «achere» übersetze. E Ägerte isch e Acher, wo zwäggmacht wird, für die nächschti Kultur
z säie.
Bim erschte Teu isch es chly schwieriger. «Simmen» chönnt natürlech vo «Simon» cho, aber o «Immo» hets im Mittuauter aus Personename gä.
I Frag chunnt aber o ds Wort «Imbe» oder «Imme», wo es Bejivouk meint. Ir Neechi vo Immenägerte gits ja «Imsch-matt», wo uf das Wort zrügggeit. I dere Matte hets äue aube uffäuig viu Blueme – u wäge däm o viu Beji gha.
Aus letschti Variante muess me no a ds Houmass «Immi» däiche, we o die am wenigschte müglech isch. Mit «Immi» isch Getreide gmässe worde. Mit 1,5 Liter isch es Immi öppe e Viertu vomene Mäss gsy.