Dr läär Stau ar Wienacht

Uf em obere Aebnit het niemer so rächt möge a d Wienacht dänke. Ganz angeri schwäri Gedanke sy dene Lüt dert düre Chopf. E Lascht het se bedrückt, wo me nid eifach so cha abschüttle. Wi ne fyschtere Schatte isch si da gsy, die Lascht, u aui heis gwüsst u doch nid wöue wahr ha: «Mir hei d Süüch, d Muu- u Chlauesüüch im Stau.» Vor paarne Wuche het der Vatter zwo feiss Söi zum Metzger bracht. U druf isch är bim Söihändler es paar Fasle ga choufe zum Meschte. Denn het no niemer vo dr Süüch gredt. Der Söihändler het es paar Tag druf die Fasle bracht u die hei ihre Platz gfunge im Söistau u zäme mit de angere Söi dert gweisset u gfrässe.
Aber es isch gar nid lang gange, het ds einte vo dene Söili afaa mudere u gly druf aui vieri. Em Vatter het das nüt gfaue u er het se guet im Oug bhaute u ne no e bsungersch gueti Tränki ynegläärt. Aber das het nüt abtreit. Er het müsse der Vehdokter ha. Dä het d Stirne grunzlet u e ärnschti Myne gmacht. Lieber hätt er nid gseit, was er feschtgsteut het. U doch muess ers säge: «Dir heit d Süüch!» E Diagnose, wos ou eme Vehdokter schwär macht.

«D Süüch, d Süüch», das Wort isch wi ne herte Schlag cho z fahre i ds Läbe vo de Lüt dert ufem Hof. Der Vatter het sofort gwüsst: «Das git e herte Kampf.» Truurig isch er vor em Söi-stau gstange u het läär gschlückt. Im Chüestau sy zwöuf Chüe gstange, teu hei grad früsch gchauberet gha u teu sy gly einisch noche für ds Chaubere. Im Chauberstau stöh d Guschti u d Chauber. Was passiert mit dene? Wie chame die vor der schlimme Chrankheit bewahre?

Mi het uf em obere Aebnit aus gmacht, wo vom Vehdokter isch vor-gschribe worde, um z verhüete, dass die angere Tier die Süüch überchöme. Aber aus het nüt abtreit. Gly isch die erschti Chue masslydig worde. E zwöiti het aafa mudere, dreie, viere hei Zeiche vo der Chrankheit a de Muuläschpe u a ihrne Chlaue zeigt. D Süüch het sech breit gmacht im Stau, u dinne im Huus isch me truurig u nidergschlage desumeglüffe. Ou der Bäri het d Ohre la hange u mängisch der Chopf gschüttlet. Er het gmerkt, dass öppis nümm stimmt uf em Hof. Drum isch er em Vatter nachezöttelet wo ner het chönne. 

Niemer het me vo Huus dörfe. U das aus churz vor Wienacht. Mi het zu niemerem z Visite dörfe u ou a kes Feschtli. Cho het ou niemer dörfe. D Weggefrou, wo süsch gäng um die Zyt mit eme Chorb vou Wienachtsringli, Weggli u öppe no Chrömi u chlyneri  Läbchüeche der Wäg uf ds obere Aebnit u de Nachbarhüser het unger d Füess gno, isch nüt derthäre cho. Ou der Brieftreger, wo vo Huus zu Huus i der ganze Gmein isch ga Poscht verträge, het nümm häre dörfe. Der pensioniert Lehrer vom Dorf het die Ufgab überno u het aus Verbindigsperson zur Ussewäut gamtiert. Er het d Zytige, Briefe u was süsch no isch gsy, ufs obere Aebnit bracht, aber nume bis vore Süücheteppich, wo me vor em Spycher het zwäggmacht. Ou we me öppis het nötig gha, het er das prompt erlediget. U de het me ja no ds Telefon gha. Grad das isch für d Mueter e guete Troscht blibe. Sie het mit ihrne Töchtere chönne brichte u mit ne ou über d Süüch rede. Am Suhn, wo zur Zyt grad isch im Lehrjahr gsy, het me müesse Bscheid gäh, er dörf vorlöifig u de ou über d Wienacht nid heicho. Das het dä hert troffe u ds Gränne isch ihm mängisch z vorderischt gsy. Zum Glück isch er bi sine Meischterslüt guet ufghobe gsy.

Im Stau isch derwyle die Süüch wyter gange. D Söi het me scho aui furt to gha. U was macht me itz mit de Chüe? Es isch e herte Entschluss gsy: Es git nüt angersch, aus der ganz Stau ruume. Furt mit de Tier, u de früsch afaa, we aus suber putzt u zwäg isch. So sy churz vor der Wienacht grossi Laschtwäge vorgfahre. Eis Tier um ds angere het ine müesse i das Fahrzüüg, furt vom Hof. E truurige Tag isch das gsy. Der Vatter hets nid über ds Härz bracht, derby z sy u die Tier häufe

yzlade. Ihm hets eländ weh ta, aber gjammeret het er nie. Itz sy nume no d Ross im Stau gstange. Zum Glück! Dert, bi sine Ross, het der Vatter dä Schmärz verwärchet u nachedänkt. Er het gwüsst: Es wartet de no viu Arbeit uf üs. D Steu müesse ghörig useputzt, nöi gwyssget u desinfisziert wärde. Bi de Chüe mues me sogar no der Bahre usenäh u verhouze u nächhär e nöie yboue. Ersch nach paarne Wuche darf me de wider Tier choufe u ynetue.

Sider, wo ner so gstudiert het, isch dusse no öppis passiert, wo nid hätt müesse sy. Ir Wuche vorhär hets scho chly gschneit gha u ou gäng wider gstrubuusset. Der Wäg zum obere Aebnit isch denn no nid teeret gsy u drum pflotschig u rütschig. D Laschtwäge mit dene Chüe drinne sy schwär gsy u hei aubeneinisch a Wägrand oder a ds Börtli drückt. U du isch es haut passiert. Eine vo de Laschtwäge isch näbenuse grütscht u nümm vo Fläck cho. Aus Gas gä het nüt gnützt. Fasch hätts no es Unglück gä. So isch dene Manne nüt angers blibe, aus Hiuf z sueche. Es äxtra Fahrzüüg vom Militär isch cho u het der Laschtwage mit de Chüe usezoge u wider uf e Wäg gsteut. Die Komedi isch aune, wos erläbt hei, ghörig ygfahre. Dänk me ou, was da hätt chönne gscheh.

I au der Stiui, wo itz i Huus u Hof isch gsy, het me Zyt gha, sech uf d Wienacht z bsinne. Ir Chuchi hets nach früsch bachne Güezi gschmöckt. Der Vatter isch i Waud ga Chris reiche u het ou no grad es schöns Wienachtsböimli gsuecht u heibracht. Es het aafa wienächtele im ganze Huus. U wo me am Heilige Aabe zäme mit der Tochter u ihrer Familie vo überobe u de beide Pflegching het Wienacht gfyret, isch die fyschteri Lascht i Hingergrund grütscht u mi het gwüsst: «Vo itz aa geits wider obsi, mir wei nöi aafa.»