Ds «Hegeloch» isch e Tunnu bi de Heimet «Hege». / Bild: zvg
D Wörter «Haag», «Hagen», «Hegen» u «Hegi» chöme i viune Ortsnäme vor. Si sy
sprachtechnisch mitenang verhäicht. Si stamme vom mittuhochdütsche «hac» ab. Bezeichnet het me denn – das isch auso
vom 11. bis ids 14. Jahrhundert gsy – e Reihe mit Büsch, Strücher u chly Böim, wo e nätürlechi Gränze hei gmacht.
Fachlüt beschribe das aus lebändige Zuun. Im Idiotikon cha me läse, was für Arte, dass i somene Haag typisch gwachse
sy: Hasustude, Holunder, Hagebueche, Tanne u Wyssdorn. Im Louf vor Zyt sy de o künschtlechi Züün – auso mit
Steine oder Houz – eso bezeichnet worde.
Ganz mängisch fingt me «Hagmatt» u «Hagacher». So isch zum Byspiu vor Gmein Waukringe es
Dokumänt usem Jahr 1329 erhaute, wo i haub latinischer Sprach es Stück Land vo «duo jucharti» am «Hagacher» ligi.
Oder ds Heimet «Hagmatt» z Hütlige isch im Bärner Stifts-Urbar vo 1531 erwähnt. Dert geits um ne Matte, wo «ij
meder» gross isch; auso öppe zwöi Mau 32 Are. U die sy äbe gläge, «nid dem waeg
die hagmattenn».
Bekannt isch ds «Hegeloch». Das isch e Tunu dür d Flueh vom Gyrsgrat, uf dr Gmeinsgränze vo
Truebschache u Eggiwiu. Das Loch hei d Bure vor Umgäbig i de Jahr 1839/40 säuber gsprängt, für ne gäbigeri Verbindig
uf äi Syte z ha. Ds Wort «Hege» het die glychi Bedütig wie «Haag» es isch aber d Dativ-Biudig. Das Loch isch eso
benamset worde, wüu uf Truebschacher Syte d Heimet unger, mittler u ober Hege lige. U die sy zu ihrer Bezeichnig
cho, wüu si rundum vo Waud yghaget sy.
Nid aui Ortsnäme mit
«Haag» drinne, chöme o vo däm Wort: «Hagsbach» heisst e Grabe, wo öschtlech vo Rüegsou, no ir Gmein Lützuflüeh
entspringt u när im Dorf unger i Rüegsbach louft. Im eutischte erhautene Dokumänt, wo vo 1381 isch, heisst dä
Grabe no «Habsbach». De hät das ender e Zämehang mitem Vogu Habch. Aber d Version mit «Hags» toucht o scho um ds
Jahr 1500 uf.
Unklar isch o «Hägspach». Dä isch ir Gmein Sumiswaud, villech isch dr Haggrabe im Hornbach
gmeint. I früechere Erwähnige fingt me o «Hegs-pach» oder «Hetzspach» im Jahr 1426. Villecht chunnt das sogar vom
Wort «Häx».